نقض حقوق بهرسمیتشناختهشده شهروندان در ایران سابقهای طولانی دارد و سالهاست که شماری از حقوق اساسی شهروندان به واسطه عدم اجرای درست قوانین و مقررات نقض میشوند.
زنان را اما میتوان یکی از اقشاری دانست که حقوق اساسیشان نه صرفا به دلیل عدم اجرای درست قوانین، بلکه علاوه بر آن به واسطه وجود قوانین تبعیضآمیز جنسیتی مورد تعدی قرار میگیرد.
تبعیض موجود در قوانین مدنی، بهویژه قوانین مربوط به ازدواج و رابطه زناشویی، جرمانگاریِ نداشتن حجاب شرعی و همچنین برخی قوانین کیفری تبعیضآمیز علیه زنان از جمله قوانینی هستند که دسترسی زنان به حقوق انسانی و اساسی خود را با محدودیت روبرو کردهاند.
در این میان اما لایحه «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» – که به اختصار، لایحه «عفاف و حجاب» هم خوانده میشود – سطح جدیدی از نقض حقوق انسانی و شهروندی زنان در ایران را پشت سر گذاشته است.
این مصوبه در ۲۹ شهریور ماه سال ۱۴۰۲ توسط نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای اجرای آزمایشی سه ساله تصویب شد. لایحه «عفاف و حجاب» را میتوان یکی از فجایعی که بر سر حقوق شهروندی در ایران آوار شده و یکی از زیانبارترین قوانین تصویبشده در مجلس شورای اسلامی علیه حقوق اساسی شهروندان دانست.
