بنا بر قانون آیین دادرسی کیفری متهمان می‌توانند نسبت به قرارهای صادره از سوی بازپرس پرونده اعتراض کنند و خواهان تجدیدنظر در این قرارها شوند.
بر اساس ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی کیفری قرارهای قابل اعتراض عبارتند از قرار بازداشت موقت، قرار تداوم بازداشت موقت، قرار تشدید تامین و همچنین قرار تامین خواسته.
این بدان معنی است که متهمان می‌توانند در صورت صدور قرار بازداشت یا تمدید آن از سوی بازپرس نسبت به قرار صادره اعتراض و خواهان تجدیدنظر در آن شوند.
باید دانست مطابق با همین قانون مهلت اعتراض به قرارهای قابل اعتراض برای اشخاص مقیم ایران ده روز و برای افراد مقیم خارج از کشور یک‌ماه از تاریخ ابلاغ است.
توصیه دادبان به شهروندان و به‌ویژه متهمان به اتهامات امنیتی – یعنی سیاسی و عقیدتی – این است که در مواجهه با قرارهای صادره از سوی بازپرس، از پذیرش بی‌چون‌و‌چرای این قرارها خودداری کنند و در مشورت با وکیل خود نسبت به آن‌ها اعتراض کنند.