بنا بر ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی، به محض انعقاد عقد ازدواج، زن مالک مهریه محسوب شده و قانونا میتواند هر زمان که اراده کند آن را از شوهر خود مطالبه کند. در مقابل نیز مرد به مجرد عقد ازدواج متعهد و مدیون به پرداخت مهریه است.
این بدان معنی است که، هیچ اتفاقی در زندگی زناشویی از جمله مرگ زن، مالکیت وی نسبت به مهریه را سلب نکرده و حتی پس از مرگ او نیز، شوهر موظف به پرداخت مهریه است.
از آنجا که از منظر قانونی، پس از مرگ یک فرد حقوق مالی او به وراث وی منتقل میشود، مهریه نیز به عنوان یک طلب مالی از سوی زن به ورثه منتقل شده و آنها میتوانند مهریه را از شوهر مطالبه کنند. در مقابل شوهر نیز قانونا موظف است در صورت مطالبه ورثه زن، مهریه همسر متوفی خود را به آنها پرداخت نماید.
حق مطالبه مهریه از سوی ورثه متوفی البته منوط به این شرط است که مهریه پیش از مرگ زن از سوی شوهر به خودِ وی پرداخت نشده باشد و در صورتی که زن پیش از مرگ مهریه خود را دریافت کرده یا بخشیده باشد، حقی برای ورثه وجود نخواهد داشت.