اگر منظور از بازداشت متهم، بازداشتی است که در نتیجه صدور قرار بازداشت موقت صادره از ناحیه مقامات قضایی ذیصلاح و یا بلحاظ عدم امکان تودیع وثیقه یا معرفی کفیل و غیره از ناحیه متهم باشد مطابق ماده 242 قانون آیین دادرسی کیفری مدت بازداشت نمی تواند بیشتر از حداقل مجازات حبس قانونی جرم انتسابی بازداشت شونده باشد در هر حال نگهداری متهم در بازداشتگاه های امنیتی نیز حتی در جرایمی که مجازات سلب حیات دارند نباید بیش از دو سال و در جرایم دیگر بیش از یک سال به طول انجامد. نگهداری و بازداشت هر شخص و متهمی در هر بازداشتگاهی می بایست با اطلاع و دستور مقام قضایی ذیصلاح انجام پذیرد در غیر این صورت بازداشت غیر قانونی تلقی خواهد شد و اگر منظور از بازداشت تحت نظر گرفتن شخص جهت انجام تحقیقات مقدماتی پرونده قضایی است در این خصوص نیز مامورین امنیتی همانند سایر ضابطین می بایست اصول کلی و مقررات مربوطه را رعایت نمایند. به طور کلی نگاهداری متهم در بازداشتگاه برای بازجویی باید متناسب با روند پرونده باشد و نگهداری متهمین در بازداشتگاهها صرفا جهت فشار بر وی غیر قانونی می باشد.