بحث ممنوع‌الخروجی در ایران، بسیار مهم است. در کشوری که مجازات آن ممنوع‌الخروجی باشد، نشان‌دهنده شرایط دردناک و اسفناک آن جامعه است.
در کشورهای دیگر، ممنوع‌الخروجی برای حفظ مجرم است، نه اینکه خود ممنوع‌الخروجی یک مجازات باشد. در ایران، فرد را به ۶ ماه حبس محکوم و دو سال هم ممنوع‌الخروجی می‌دهند. در ایران، ممنوع‌الخروجی به مجازات تکمیلی تبدیل شده است که محل ایراد و مشکل است.
ممنوع‌الخروجی تنها مجازات نیست؛ بحث قرار نظارت را در بعضی از پرونده‌ها داریم، ممنوع‌الخروج‌هایی داریم که قانون تعیین کرده، همانند خروج زنان از کشور یا بدهی‌های مالیاتی. اما مشکل اصلی، ممنوع‌الخروجی‌هایی است که دادستان و دادگاه‌ها صادر می‌کنند و در بسیاری از پرونده‌ها اصلاً نیازی به ممنوع‌الخروجی نیست.
ممنوع‌الخروجی‌های خودسرانه هم پدید آمده است، که افراد را بدون هر دلیلی، تنها با تصمیم نهادهای امنیتی، مانع خروج فرد می‌کنند.
