طبق مواد ۵۰۱، ۵۰۲ و ۵۰۳ قانون مجازات اسلامی – تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده – شرط تحقق جرم جاسوسی، دسترسی جاسوس به اسناد طبقه‌بندی‌شده و محرمانه، نقشه‌ها و اسرار نظام و اطلاعات نظامی و امنیتی و انتقال و افشاء آن به دیگران است.
حسین شنبه‌زاده در مقام یک ویراستار ادبی و فعال توییتری، اساسا به هیچ یک از این اطلاعات دسترسی نداشته و سوال اینجاست که او از چه چیزی جاسوسی کرده و کدام اطلاعات و اخبار و اسناد را در اختیار دیگران قرار داده است؟
به هیچ وجه پذیرفتنی نیست که فردی که با هویت واقعی خود در فضای مجازی فعالیت می‌کند و صراحتا انتقادات و مخالفت خود نسبت به عملکرد نظام جمهوری اسلامی را در شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌کند، در واقع «جاسوس» باشد.
چرا که حفظ امنیت جاسوس و جلوگیری از ایجاد شک و ظن نسبت به او، حکم هر عقل سلیمی است و مشخصا، هیچ جاسوسی صراحتا و با هویت واقعی خود علیه نظامی که از آن جاسوسی می‌کند، انتقاد نمی‌کند. تلاش برای انتساب چنین اتهامی به حسین شنبه‌زاده، نه تنها هیچ مستند و وجاهت قانونی ندارد، بلکه کاملا نادرست است و مشخصا از تلاش برای پرونده‌سازی نهادهای اطلاعاتی و امنیتی علیه او حکایت دارد.
