۱- توقیف اشیاء صرفا با دستور خاص مقام قضایی ممکن است.
۲- اشیایی که توقیف میشوند باید در یک صورتجلسه به دقت توصیف و شمارهگذاری شوند.
۳- اشیاء توقیفشده بر اساس جنس و حساسیت آن باید در لفاف و مکان مناسب نگهداری شوند.
۴- باید رسیدی مشتمل بر ذکر مشخصات اشیاء توقیفشده به متصرف آن داده شود.
۵- دخالت و دخل و تصرف غیر مجاز و استفاده از اموال توقیفی ممنوع است.
۶- در هر مرحله از تحقیقات مقدماتی و دادرسی چنانچه برای انجام تحقیقات احتیاجی به اشیاء توقیفشده نباشد، باید فورا رفع توقیف شود.
۷- شخصی که اموالش توقیف شده است، میتواند به تصمیم بازپرس اعتراض کند که در این صورت دادگاه به این اعتراض رسیدگی میکند.
۸- دادگاه باید ضمن صدور رأی، نسبت به استرداد، ضبط یا معدومکردن اشیاء و اموال توقیفشده تعیین تکلیف کند.
۹- فقط ضبط و مصادره اموالی امکانپذیر است که صرفا برای ارتکاب جرم تخصیص یافته است. مثلا نمیتوان تلفن شهروندان را به دلیل سیاسی در فضای مجازی ضبط کرد.