بر اساس قوانین و مقررات موجود، متهمان و محکومان باید در مکانهای مختلفی نگهداری شوند. متهمان اشخاصی هستند که پروندهای علیه آنها در دادسرا تشکیل شده و حکم نهایی آنها صادر شده باشد. ممکن است یک متهم با قرار بازداشت موقت یا به دلیل عجز از تودیع وثیقه یا معرفی کفیل در بازداشت باشد. این افراد باید در مکانهایی که بازداشتگاه است نگهداری شوند. مقررات مربوط به این بازداشتگاهها در «آییننامه اجرایی بازداشتگاههای موقت مصوب ۱۳۸۵» ذکر شده است.
در مقابل، افرادی که به حکم قطعی یا غیر قطعی دادگاه به مجازات حبس محکوم میشوند در زندان نگهداری میشوند. بازداشتگاهها ممکن است عمومی، انتظامی، امنیتی یا نظامی باشند. بازداشتگاههای عمومی و امنیتی هر دو زیر نظر سازمان زندانها است و اصولا باید نسبت به زندان امکانات بیشتری را داشته باشند. باید توجه شود که نگهداری متهمان و محکومان در یک مکان، ممنوع است.
همچنین نگهداری متهمان در مکانهایی که به عنوان بازداشتگاه تحت نظارت سازمان زندانها نیست، ممنوع است. بازداشتگاههای موقتی که در نیروی انتظامی – مثلا در کلانتریها – وجود دارد، تحت نظرگاه ضابطان نامیده میشود. ضابطان قضایی شخص دستگیرشده را حداکثر تا ۲۴ ساعت میتوانند در این مکان نگهداری کنند.