اعترافات مورد استناد مستشاران برای صدور حکم اعدام تنها نزد ضابطان قضایی عنوان شده و متهمان در مقابل مقام قضایی تمامی اعترافات قبلی خود را انکار کرده و صراحتا آنها را در نتیجه شکنجه و اجبار اعلام کردند؛
اعترافات اجباری متهمان با دیگر قرائن و مستندات پرونده همخوانی ندارد و مشخص است که اعترافات به دروغ و با فشار اخذ شده اند؛
استناد به شهادت متهمان یک پرونده مشترک علیه یکدیگر قانونا مسموع نیست و نمیتواند مبنای صدور حکم قرار گیرد؛
هیچ یک از اعترافات اجباری متهمان درباره ایراد ضربه به مرحوم آرمان علیوردی، مصداق مشارکت در قتل عمد نیست، چرا که هیچ یک از ضربهها علت مرگ نبوده است؛
در گزارش پزشکی قانونی علت تامه مرگ «خونریزی مغزی ناشی از اصابت جسم سخت به سر» عنوان شده، حال آنکه در هیچ کجای پرونده مشخص نیست چه کسی و با چه وسیلهای چنین ضربهای را وارد کرده است.