نا بر ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی شرط تحقق عمل مجرمانه «محاربه» استفاده از سلاح توسط متهم به «قصد ایجاد ناامنی» و «ترساندن مردم» است و در صورتی که این شروط تحقق نیابد، قانونا این عنوان مجرمانه ارتکاب نیافته است.
از این رو برای وقوع جرم محاربه حتما باید فردی با استفاده از سلاح (اعم از سرد و گرم) موجب ترس مردم و ایجاد ناامنی در جامعه شود. در نتیجه هر عملی که بدون قصد و انگیزه عامدانه مبنی بر ایجاد ناامنی و ترساندن مردم انجام شود (مانند استفاده از سلاح برای مقاصد و انگیزههای شخصی)، مصداق این عنوان مجرمانه نیست.
همچنین از آنجا استفاده از سلاح (اعم از سرد و گرم) شرط تحقق جرم محاربه است، در نتیجه ترساندن مردم و ایجاد ناامنی بدون استفاده از سلاح یا با استفاده از پرتاب سنگ یا زدن مشت و لگد و یا هر عمل دیگر بدون استفاده از سلاح از جمله شعار دادن در خیابان یا هر کار دیگری، به هیچ وجه مصداق محاربه نیست.
وکلای جوان حقوق بشری در مواجهه با موارد انتساب این اتهام میتوانند با استناد به متن ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی و شروط تحقق این جرم، از شهروندانی که به این اتهام متهم شدهاند دفاع کنند.