اتهام تحریک به جنگ و کشتار از جمله عناوین مجرمانهای است که به ویژه در جریان وقوع اعتراضات مدنی از سوی دستگاه قضایی به بسیاری از فعالان مدنی، اجتماعی، حقوق بشری و سیاسی و همچنین روزنامهنگاران، هنرمندان و فعالان رسانهای منتسب شده و این شهروندان تنها به دلیل انتشار یک عکس یا نوشتن یک متن یا حتی تولید یک اثر هنری با توسل به این اتهام تحت تعقیب قرار گرفته و با پروندهسازی نهادهای امنیتی به مجازات محکوم میشوند.
در این میان آنچه که باید از سوی وکلای جوان حقوق بشری مورد توجه قرار گیرد این است که از منظر قانونی شرط تحقق این جرم که خود موضوع ماده ۵۱۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازاتهای بازدارنده) است، داشتن قصد و انگیزه عامدانه مبنی بر انجام عمل عمدی برای تحریک و اغوا مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر و سوء نیت خاص مبنی بر قصد و انگیزه بر هم زدن امنیت کشور است.
این بدان معنی است که هر عملی که بدون قصد و نیت مبنی بر تحریک مردم به جنگ و کشتار و انگیزه بر هم زدن امنیت کشور انجام شود (مانند خواندن ترانه و اجرای موسیقی یا نوشتن یک متن در شبکههای اجتماعی)، مشمول این عنوان مجرمانه نیست و تعقیب کیفری شهروندان، کنشگران و فعالان به دلیل انجام یکی از این اعمال مثلا تاکید بر حق اعتراض به عنوان یک حق اساسی، به اتهام تحریک به جنگ و کشتار، فاقد وجاهت قانونی است.