عدم پذیرش مسئولیت بازداشت توسط ضابط قضایی: انکار بازداشت افراد در حالی که شواهد معتبری مبنی بر بازداشت آنها توسط یک ضابط قضایی وجود دارد. ب
ازداشت افراد به شکل غیر متعارف و ربایشگونه: شیوه و شکل بازداشت شهروندان تابع سازوکار قانونی مشخصی است و بازداشت ربایشگونه از مصادیق بارز تلاش برای ناپدیدسازی قهری است.
خودداری از ارائه هرگونه اطلاعات به خانواده فرد بازداشتی: بر اساس قانون مقام قضایی موظف است دلیل بازداشت، اتهام منتسب، مکان نگهداری بازداشتی و وضعیت جسمانی او را به خانواده وی اطلاع دهد.
انکار هویت بازداشتی یا اظهار بیاطلاعی از وضعیت او: مقام و مرجع قضایی قانونا موظف است هویت فرد بازداشتی را اعلام و بازداشت او را تایید نماید. عمده موارد ناپدیدسازی قهری به دنبال بازداشت خودسرانه رخ میدهد: تجربه ثابت کرده، عمده موارد ناپدیدسازی قهری شهروندان، پس از بازداشت خودسرانه، غیر قانونی و بدون دستور قضایی معتبر رخ میدهد.
