دادبان تاکنون در موارد قابل توجهی و به ویژه در ۳ هفته اخیر دستگیری شهروندان توسط ماموران امنیتی و اطلاعاتی را مصداق ناپدیدسازی قهری اعلام کرده، اما سوال اینجاست چه چیزی بازداشت یک شهروند توسط ماموران اطلاعاتی، امنیتی و انتظامی و حتی با دستور مرجع قضایی را مصداق ناپدیدسازی قهری می‌کند؟
۱.عدم پذیرش مسئولیت بازداشت توسط ضابط قضایی:
انکار بازداشت افراد در حالی که شواهد معتبری مبنی بر بازداشت آنها توسط یک ضابط قضایی وجود دارد.
۲.بازداشت افراد به شکل غیر متعارف و ربایش‌گونه:
شیوه و شکل بازداشت شهروندان تابع سازوکار قانونی مشخصی است و بازداشت ربایش‌گونه از مصادیق بارز تلاش برای ناپدیدسازی قهریاست.
۳.خودداری از ارائه هرگونه اطلاعات به خانواده فرد بازداشتی:
بر اساس قانون مقام قضایی موظف است دلیل بازداشت، اتهام منتسب، مکان نگهداری بازداشتی و وضعیت جسمانی او را به خانواده وی اطلاع دهد.
۴.انکار هویت بازداشتی یا اظهار بی‌اطلاعی از وضعیت او:
مقام و مرجع قضایی قانونا موظف است هویت فرد بازداشتی را اعلام و بازداشت او را تایید نماید.
عمده موارد ناپدیدسازی قهری به دنبال بازداشت خودسرانه رخ می‌دهد. تجربه ثابت کرده، عمده موارد ناپدیدسازی قهری شهروندان، پس از بازداشت خودسرانه، غیر قانونی و بدون دسنور قضایی معتبر رخ می‌دهد.