ماده ۵۰۰ مکرر قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده):
«هر کس در قالب فرقه، گروه، جمعیت یا مانند آن و استفاده از شیوه‌های کنترل ذهن و القائات روانی در فضای واقعی یا مجازی مرتکب هر گونه فعالیت آموزشی و یا تبلیغی انحرافی مغایر و یا مخل به شرع مقدس اسلام از طرقی مانند طرح ادعاهای واهی و کذب در حوزه‌های دینی و مذهبی از قبیل ادعای الوهیت، نبوت یا امامت و یا ارتباط با پیامبران یا ائمه اطهار گردد، به حبس و جزای نقدی درجه پنج یا یکی از این دو مجازات محکوم می‌گردد.»
داشتن قصد و انگیزه مبنی بر تبلیغ و آموزش مغایر یا مخل به شرع اسلام و ارتکاب صریح تبلیغ علیه دین اسلام یا اعلام صریح آنچه که ادعاهای واهی و کذب در حوزه دینی خوانده شده، از جمله شروط تحقق این عنوان مجرمانه است.
این بدان معنی است که تبلیغ ادیان، مذاهب، مکاتب فکری و عقیدتی دیگر به خودی خود نمی‌تواند و نباید مشمول این عنوان مجرمانه قرار گیرد؛ مگر اینکه مبلغ صراحتا در تبلیغ آنها علیه اسلام موضع گیری کند. چرا که اساسا تبلیغ، ترویج و آموزش دیگر عقاید الزاما منجر به تبلیغ علیه اسلام نمی‌شود.
اتهام «آموزش یا تبلیغ مغایر یا مخل به شرع اسلام» از جمله اتهاماتی است که در آن مقام قضایی مجاز به صدور قرار بازداشت است و دفاع از آن نیز اگرچه با توجه به هر پرونده متفاوت است اما نداشتن قصد و انگیزه برای تبلیغ علیه اسلام و همچنین عدم وقوع آن از جمله پایه‌های دفاع در برابر این اتهام است.