ماده ۲۸۷ و ۲۸۸ قانون مجازات اسلامی:
«گروهی که در برابر اساس نظام جمهوری اسلامی ایران، قیام مسلحانه کند باغی محسوب میشود و در صورت استفاده از سلاح، اعضای آن به مجازات اعدام محکوم میگردند. هرگاه اعضای گروه باغی، قبل از درگیری و استفاده از سلاح، دستگیر شوند، چنانچه سازمان و مرکزیت آن وجود داشته باشد به حبس تعزیری درجه سه و در صورتی که سازمان و مرکزیت آن از بین رفته باشد به حبس تعزیری درجه پنج محکوم میشوند.»
داشتن قصد و انگیزه عامدانه مبنی بر عضویت در یک گروه مسلح که در مبارزه با اساس نظام جمهوری اسلامی از اسلحه استفاده میکنند و مسلحانه بودن گروه مورد نظر از جمله شروط قانونی تحقق این عمل مجرمانه است. این بدان معنی است که عضویت در گروه غیر مسلح مبارزه کننده علیه جمهوری اسلامی یا مسلح بودن گروه اما مبارزه نکردن آن علیه جمهوری اسلامی، مصداق بغی نیست.
همچنین قانونا مجازات اعدام تنها زمانی نسبت به متهمان این عمل مجرمانه قابلیت صدور دارد که گروه مورد نظر اقدام به درگیری مسلحانه با نظام جمهوری اسلامی کند. در نتیجه حتی صرف وجود یک گروه مسلح که مخالف اساس نظام جمهوری اسلامی است، برای صدور حکم اعدام کافی نیست و گروه مورد نظر میبایست با با نیروهای رسمی نظامی، انتظامی و امنیتی وارد درگیری مسلحانه شود.
اتهام «بغی» از جمله اتهاماتی است که در آن مقام قضایی مجاز به صدور قرار بازداشت است و دفاع از آن نیز اگرچه با توجه به هر پرونده متفاوت است اما نداشتن قصد و انگیزه عامدانه برای عضویت در گروه مورد اشاره، مسلح نبودن گروه مورد نظر و همچنین عدم مبارزه مسلحانه علیه اساس نظام جمهوری اسلامی از جمله پایههای دفاع در برابر این اتهام است.