ماده ۲۸۶ قانون مجازات اسلامی:
«هر کس به طور گسترده، مرتکب جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد، جرائم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور، نشر اکاذیب، اخلال در نظام اقتصادی کشور، احراق و تخریب، پخش مواد سمی و میکروبی و خطرناک یا دایرکردن مراکز فساد و فحشا یا معاونت در آنها گردد به گونهای که موجب اخلال شدید در نظم عمومی کشور، ناامنی یا ورود خسارت عمده به تمامیت جسمانی افراد یا اموال عمومی و خصوصی، یا سبب اشاعه فساد یا فحشا در حد وسیع گردد مفسد فی الارض محسوب و به اعدام محکوم میگردد.»
داشتن قصد و انگیزه عامدانه مبنی بر ایجاد ناامنی، اخلال شدید در نظم عمومی و ارتکاب اعمال مجرمانه ذکر شده در این ماده از جمله جنایت، جرایم علیه امنیت، نشر اکاذیب و دیگر موارد از جمله شروط تحقق این جرم است. در نتیجه اعمالی که مصداق موارد ذکر شده در این قانون نیستند، نمیتوانند به عنوان مصداق افساد فیالارض، شناخته شوند.
همچنین وقوع اخلال شدید در نظم عمومی، ایجاد ناامنی و گسترده بودن اقدامات ارتکابی توسط متهم نیز شرط دیگر تحقق این عمل مجرمانه است. در نتیجه ارتکاب اعمال مجرمانه مانند جنایت یا جرایم امنیتی به شکل غیر گسترده و با تبعات اندک که بروز عمومی نداشته باشند، به هیچ وجه مصداق افساد فیالرض نیست.
اتهام «افساد فیالارض» از جمله اتهاماتی است که در آن مقام قضایی مجاز به صدور قرار بازداشت است و دفاع از آن نیز اگرچه با توجه به هر پرونده متفاوت است اما نداشتن قصد و انگیزه عامدانه برای ارتکاب اعمال مجرمانه و به ویژه نداشتن قصد برای اخلال شدید در نظم عمومی و ایجاد ناامنی و همچنین گسترده نبودن نتایج عمل ارتکابی از جمله پایههای دفاع در برابر این اتهام است.