هیچ مامور و ضابطی در جرائم غیر مشهود نمی تواند بدون حکم و اجازه موردی مقام قضایی به منازل اشخاص یا اماکن تعطیل و بسته وارد شده و اقدام به تفتیش نماید و اگر چنین مجوزی به ضابطین دادگستری از طرف مقام قضایی صادر شده باشد ضابطان مربوطه مکلف به اجرای دستور برحسب مجوز صادره قضایی هستند و می بایست از بازرسی اشخاص، اشیاء و مکان های غیر مرتبط با موضوع و دستور قضایی صادره خودداری کنند. (مواد 55 و 56 قانون آیین دادرسی کیفری) مقام قضایی در صورتی که ظن قوی به حضور متهم در محل یا وجود دلایل و آلات و ادوات جرم داشته باشد می تواند دستور بازرسی صادر نماید و با حدس و گمان نمی توان چنین دستوری صادر نمود. بازرسی باید در روز به عمل آید مگر اینکه ضرورت اتخاذ کند در چنین صورتی باید جهت ضرورت را مقام قضایی تعیین نماید. چنانچه در حین بازرسی محل ضابطان دادگستری، اسباب و آثار جرم دیگری را که تهدید کننده است و بر علیه آسایش عمومی جامعه است مشاهده کنند ضمن حفظ ادله و تنظیم صورتجلسه می بایست در اسرع وقت مراتب را به مرجع قضایی صالح گزارش نمایند. بنابراین به عنوان مثال اگر ماموران با دستور قضایی برای تفتیش به محل کار و یا منزل یک فعال یا کنشگر مراجعه کرده و تصادفا اشیائی همچون ماهواره و یا مشروبات الکلی کشف کنند با توجه به اینکه این اشیا متضمن جرایمی که امنیت و آسایش را تهدید کنند نیست نمی توانند آن را توقیف کنند. اما به هر حال با توجه به اینکه آسایش و امنیت در قانون به طور کلی ذکر شده است معمولا تمامی آلات و ادواتی که به نوعی در ارتباط با هر جرمی است توسط ضابطین قضایی ضبط و توقیف می شود. ضابطان دادگستری باید در هنگام ورود به منازل، اماکن بسته و تعطیل، کارت شناسایی و اوراق مربوط به احراز ضابط بوده خویش و همچنین اصل دستور قضایی را به متصرف آن محل نشان بدهند و مراتب را در صورتجلسه قید نمایند و به امضاء شخص، اشخاص حاضر در محل برسانند و بعد از آن شروع به بازرسی نمایند و ضمن بازرسی محل مراتب را در صورتجلسه قید و اگر اتفاقی در حین بازرسی بیفتد و یا اشیاء و دلایل و آلاتی کشف گردد آن ها نیز می بایست در صورتجلسه تنظیم درج گردد و صورتجلسه به امضاء حاضرین در محل برسد.