سوالاتی که مقام قضایی در دادسرا از متهم می کند باید روشن و مفید باشد. همچنین سولات نباید موجب فریب یا اغفال و یا ترساندن متهم شود. به عنوان مثال بازپرس پرونده نمی تواند به متهم بگوید اگر اعتراف نکند با مجازات شدیدی مواجه خواهد شد و یا اینکه به دروغ و به قصد فریب متهم عنوان کند که دوستان و دیگر متهمان پرونده اعتراف نموده اند. همچنین سولات نباید تلقینی باشد. بدین معنی که بازپرس نمی تواند پاسخ را به متهم تلقین کند. همچنین بر اساس ماده 115 قانون آیین دادرسی کیفری: «نوشتن بین سطور، قلم‌خوردگی و تراشیدن کلمات در اوراق بازجویی و تحقیقات، ممنوع است. اگر یک یا چند کلمه اضافه گردد باید بر روی آن خط نازکی کشیده و این موضوع قید شود و بازپرس و شخصی که تحقیق از او به عمل می‌آید، آن را امضاء کنند. همچنین اگر یک یا چند کلمه از قلم افتاده و در حاشیه نوشته شود، اشخاص یادشده باید زیر آن را امضاء کنند. هرگاه این ترتیب رعایت نشود، کلمات و خطوط مزبور فاقد اعتبار است. رعایت مقررات این ماده در تمام مراحل دادرسی از سوی مقامات قضایی و ضابطان دادگستری الزامی است. در صورت قلم‌خوردگی جزئی موضوع باید در ذیل برگه توضیح داده شده و به امضاء اشخاص فوق برسد.»